Wielu z nas z pewnością uprawia czynnie, uprawiało w przeszłości, bądź jeszcze będzie uprawiać sport. Należy jednak pamiętać, że sport to nie tylko zdrowie. Aktywność fizyczna może być źródłem wielu przykrych kontuzji, które są w stanie trwale zaburzyć działanie naszego organizmu aż do końca życia. Jedną z takich kontuzji jest uszkodzenie wiązadeł krzyżowych.
Żmudna rehabilitacja
Uszkodzenie, bądź całkowite zerwanie wiązadła krzyżowego (przedniego bądź tylnego) całkowicie eliminuje z uprawiania sportu na okres co najmniej 6 miesięcy. Chyba że ktoś jest zawodowym piłkarzem Realu Madryt czy Manchesteru United. Wtedy wystarczy szybka operacja, orteza kolana na parę tygodni po których można dalej czynnie uprawiać sport. Jednak zwykły przeciętny zjadacz chleba po operacyjnej rekonstrukcji wiązadła musi przygotować się na żmudny proces regeneracji i rehabilitacji, trwający w pełni nawet do 12 miesięcy.
Pierwsze dni po operacji nie należy przeciążać i narażać na jakiekolwiek obciążenie wcześniej poskładanego kolana. Przydatna może być tu orteza. Kolana nie należy jednak trzymać w niej zbyt długo – może skutkować to „zanikiem” czucia głębokich mięśni, po którym pełna sprawność już nigdy nie zostanie odzyskana. Po krótkim czasie od operacji należy przystąpić do rehabilitacji. Polega ona na odbudowie masy mięśniowej operowanej kończyny oraz przywrócenia czucia głębokiego i pracowaniem nad propriocepcją. To trudne słowo oznacza w skrócie naszą zdolność do kontrolo poszczególnych fragmentów naszego ciała. Inwazyjny zabieg rekonstrukcji wiązadła krzyżowego jest dla organizmu szokiem tak wielkim, że mózg odcina czucie w operowanej nodze. Praca rehabilitanta polega na systematycznym przywróceniu tego czucia do poziomu początkowego.
Ćwiczenia stosowane w czasie rehabilitacji przypominają podstawowe zabawy w jakie dzieci bawią się na lekcjach wychowania fizycznego w podstawówce. Na tym etapie orteza kolana powinna już być dawno odstawiona na półkę. Ćwiczenia które wykonuje się pod czujnym okiem rehabilitanta to różne skoki na jednej lub obu kończynach w wielu wariacjach, stanie na niestabilnym podłożu czy rozciąganie przykurczonych mięśni.
Ważna w czasie rehabilitacji jest również klasyczna fizykoterapia. Jej zadaniem jest umiejętna praca na powięziach, czyli swoistych „workach” w których znajdują się mięśnie. Tylko ciężka i systematyczna praca pozwala wrócić do pełni formy.
Zobacz także: